وقتی با شتر و پیاده به حج برویم چند تا اتفاق خوب می افتد :
یکی اینکه زمین خدا آباد می شود و بیابان ها تکه به تکه شهر و
آبادی پدید می آید
هر کس سالم و سرحال است در حج شرکت می کند و افراد عملی و
مریض به حج نمی روند و آنجا پاتوق و چلو کبابی و رستوران و هتل و تفرج گاه
عده ای نمی شود و کسانی این راه طولانی را طی می کنند که
واقعا" به دنبال خدایند و لبیکشان واقعی است .
ظرفیتش را دارد اگر بگذارند مسجدالحرام مسجدالحرام باشد و انقدر
نسازند- کم مونده سقف بزنند- و راه ها را نبندند و باز کنند
اینهمه بیابان گنجایشش را دارد اگر حج واقعی برگزار شود
شتر کار کرده را باید قربان کرد و خورد و خورانید چون زنجیره
ژنتیکی آن کامل شده است و در آن بسیار منفعت وجود دارد
و صید غذاهای دریایی حلال است چون کمتر غذای دریایی
می خورند و این یک فرصت برای جبران است
انسان حق ندارد فساد کند ولو به قدر دانه ارزن
انسان احمق است که کج می رود خیال می کند حج می رود .